martes, 11 de septiembre de 2007

Dolça picada

M’ha picat un mosquit.

El vaig veure vagant per l’habitació i em va cridar l’atenció, però de cop es va esfumar i llavors vaig tancar la llum.
Al cap de no res vaig sentir un zum-zum a cau d’orella, vaig obrir el llum tot buscant el mosquit amb la mirada, al veure'l vaig pensar que no se’m escaparia, fins que el vaig tornar a perdre de vista.
De sobte, el tenia sobre el colze. I zaz, no va haver-hi remei.

Primer estas confosa, que ha estat això? Llavors sents una coisor, i cada vegada et pica més, començes a rascar-te fluixet però cada cop més fort, et diuen que no ho facis, però et ve tan de gust rascar-te! Fins al punt que surt sang. Ja sabies que t'en sortiria, però tot i així t'has rascat.

Dolça picada…






2 comentarios:

Júlia Bagaria dijo...

Recar-se una picada de mosquit provoca un èxtasi petit camuflat més tard per un dolor mal parit... :)

Teresa dijo...

Hola Marta.
Podría haber escogido cualquier entrada de tu blog para escribirte pero esta me ha gustado especialmente. No sabría decir el por qué, quizás por tu forma de expresarte que me recuerda a la típica conversación sentada en un banco hablando de todo y nada a la vez.
Escribí en mi blog un comentario contestando al tuyo pero quiero escribirte aquí porque me ha hecho especial ilusión.

Gracias por escribirme y suerte con tu blog, lo seguiré de cerca ;)

Adeu!